Dąbrowica

Historia Dąbrowicy

Usytuowanie wsi u podnóża koziniec nasuwa przypuszczenie, iż założenie tej miejscowości należy łączyć z istnieniem na tym skalistym szczycie w średniowieczu zamku myśliwskiego. Zbudowany on został, jak podają przekazy źródłowe, przez księcia piastowskiego Bolesława Wysokiego w 1189 roku. Zamek uległ zniszczeniu w 1428 roku w okresie wojen husyckich i od tego czasu pozostał w ruinie. Jeszcze na początku XIX wieku zachowana była wieża i dwie bramy.

Nie znana jest data lokalizacji wsi. Pierwsze źródłowe potwierdzone informacje świadczące o istnieniu tej miejscowości pochodza z 1680 roku. Właścicielem jej był Gottfried von Tielsch. W latach 1699-1702 jako dziedzic Dąbrowicy wymieniony jest Johann Georg von Seydlitz, zaś w latach 1710-1726 jako posiadacz tej wsi figuruje Georg Mentzel von Pohl. W 1730 roku archiwalia wymieniają już jako właściciela hrabiego Johanna Frantza von Kartwath. W tym samym roku wieś stała się własnością Franza Maximiliana von Karwath, który był jednocześnie właścicielem Maciejowej i Wojanowa. W latach 1749-1750 Dąbrowica i Wojanów figuruje jako własność hrabiny Klary von Frankenberg. W 1750 roku obie te miejscowości przeszły w posiadanie Daniela von Buchs. Oprócz folwarku szlacheckiego funkcjonowała szkoła oraz młyn wodny i tartak. W 1837 roku w Dąbrowicy uruchomiono pierwszą w kotlinie jeleniogórskiej (drugą na Dolnym Śląsku) maszynę papierniczą. W 1859 roku majątek w Dąbrowicy przeszedł w posiadanie rudolfa Ludwiga von Decker – berlińskiego, nadwornego drukarza. Posiadłość szlachecka była własnością linii męskiej rodziny Decker do 1926 roku, a następnie przeszła w posiadanie Elizy Mischer z domu Decker.